Historia:
Maine Coon jest jedną z najstarszych ras kotów w Północnej Ameryce. Na amerykańskim północnym wschodzie na terytorium zwanym obecnie Nową Anglią znaleziono pierwszego Maine Coona. Jest wiele pięknych historii tłumaczących jak powstała rasa Maine Coon. Zakładamy, że występowały one dziko w stanie Maine skąd wzięły swoją nazwę. Człon nazwy Coon odnosi się do popularnej historii, że są one wynikiem skrzyżowania kota domowego z szopem praczem (ang. racoon, popularnie coon). Chociaż pręgowany Maine Coon ze swoim pięknym pełnym ogonem wygląda jak szop pracz, połączenie takie genetycznie byłoby niemożliwe. Inne romantyczne wyjaśnienie odwołuje się do sprowadzenia kotów Angora Marie-Antoninette przywiezionych do Ameryki przez żeglarzy i europejskich kolonistów w końcu XVIII wieku. Trzecia historia odnosi się do wikingów, którzy mogli zabrać norweskie koty leśne na pokłady swoich statków gdy podróżowali przez Ocean Atlantycki do Nowego Świata. Norweskie koty leśne wyglądają podobnie do Maine Coonów i te koty mogły się skrzyżować z miejscowymi kotami, dając tym samym początek Maine Coona. Maine Coon został uznany za rasę narodową Kanady. Po raz pierwszy pokazano go na wystawie w Nowym Jorku w 1860r. W 1976 utworzono Maine Coon Breeders and Franciers Association i uznano rasę w USA. FIFe uznała ją oficjalnie w 1983.
Wygląd:
Maine Coon to kot półdługowłosy średniego typu orientalnego. Średni ciężar dorosłego samca to 6 do 10 kilogramów, a samicy 4 do 7 kilogramów. Ciężar kotów Maine Coon sięga jednak często 11 kilogramów i więcej, a ich długość 1 metra. Okrywa włosowa składa się z dwóch warstw - podszerstka i włosów okrywowych. Ze względu na swoją budowę jest wodoodporna. Futro jest bardzo obfite na brzuchu i pośladkach, a na szyi układa się w charakterystyczną kryzę. U kotów tych dopuszczalne są wszystkie rodzaje umaszczenia, jednak najbardziej rozpowszechnione jest brązowe umaszczenie typu tabby.
Charakter:
W wyniku sterowanej selekcji stały się rasą nie tylko piękną, lecz przede wszystkim pożądaną z tego względu, że jej przedstawiciele przywiązują się do człowieka. To kot bardzo lubiący obecność człowieka. Oczekiwanie przy drzwiach wejściowych na powrót domowników, asystowanie w kuchni przy gotowaniu i towarzyszenie w czasie pracy przy komputerze to typowe zajęcia kotów Maine ccon, ponieważ nie lubią przebywać w samotności. Maine coony stosunkowo łatwo przystosowują się do trybu życia opiekunów, mogą też polubić podróże, co dość rzadko zdarza się u kotów. Maine coon jest kotem bardzo ciekawskim, jednocześnie opanowanym i spokojnym, raczej unikającym konfliktów z innymi zwierzętami. W porównaniu z innymi rasami kotów i innymi gatunkami zwierząt domowych – są bardziej towarzyskie i łatwiejsze we współżyciu. Cechą najbardziej podkreślaną przez większość właścicieli , jest ich aktywność i umiłowanie do zabaw. Wynika to z silnego instynktu łowieckiego, który jest charakterystyczny dla rasy. Wiele Maine coonów prezentuje też ciekawe, instynktowne zachowanie, polegające na "drapaniu" przednią łapką w lustro wody przed napiciem się. W naturze chodziło o usuwanie zanieczyszczeń z powierzchni oczek wodnych. To co tak przydawało się na wolności często doprowadza do rozpaczy opiekunów, którzy muszą wycierać kałuże wody wokół kociej miski.
Pielęgnacja:
Bogata szata Maine coonów, chociaż należy do pół-długowłosej, nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Ponieważ ich włos nie ma skłonności do plątania i spilśniania wystarczy cotygodniowe wyszczotkowanie kota, a w okresach linienia dwa razy w tygodniu. Usuwanie luźnych, wypadających włosów, zmniejsza ich ilość połykaną przez kota i powstawanie kul włosowych w przewodzie pokarmowym.